Boodschappen over crisis. De Nederlander ziet het somber in, zo meldt het SCP. Nog nooit hadden ze zo weinig vertrouwen in de toekomst (sinds de metingen van enkele jaren geleden).
De verkoop van huizen loopt niet meer. De prijzen van huizen dalen. Zij zullen dalen. Verkopers leren hun verlies te nemen; een flink verlies.
Het aantal werkelozen stijgt gestaag. Eindelijk een opwaartse trend. Ouderen moeten doorwerken maar komen niet meer aan de bak. Jongeren moeten van de straat af maar krijgen geen kansen. Menig werkloze is radeloos en dat leidt gemakkelijk tot redeloos……. vreemdelingen …… populisme……
De banken maken (eindelijk?) schoon schip. Of verwijderen zij het overtollig vet van de ondergeschikten om zelf beter in de ‘slappe was’ te zitten?

Boodschappen over crisis? De omzet aan cadeaus met Sinterklaas heeft toch een record gehaald; we hebben weer meer uitgegeven.
Voor de Kerst zijn de supermarkten aangenaam verrast door de record bedragen aan boodschappen.
Er gaan weer meer euro’s de lucht in aan vuurwerk met oud en nieuw morgen. We doen meer boodschappen doen dan ooit.
Het ‘glazen huis’ haalt een record bedrag op voor (of tegen?) kindersterfte. Stijgende lijnen, boodschappen over meer en meer. Crisis?
Er zijn meer vuurwerkslachtoffers dan ooit. Brood op de plank voor ambulance personeel, die het echter niet aan kunnen. Crisis? Nee, last van de omstanders.

Crisis door boodschappen. Een boodschap op facebook over een feestje kan zomaar leiden tot rellen en vernielingen. Zou het openen van een ‘overlast vuurwerk site’ ook eenzelfde effect hebben? Geen wonder dat de site wordt overspoeld. De site zet aan tot vroegtijdig afsteken van vuurwerk en dat zet weer aan tot klagen. Dat wordt nieuws dus nog meer vroegtijdig vuurwerk en natuurlijk een politieke Pavlov reactie op vuurwerk afsteken door burgers.
Een soortgelijke stormloop ontstond op een ’ontdopen site’ naar aanleiding van een boodschap van de katholieke koning in Rome. Misschien doet de ontdopen site uiteindelijk evenwel kwaad aan ‘anders geaarde medeburgers’ dan de ontaarde boodschap zelf. Met boodschappen is men beter voorzichtig.

Boodschappen leiden tot crisis en sites tegen die boodschappen leiden tot crisis. Boodschappen zijn gevaarlijk en de boodschapper is veelal de pineut. Vraag het de Belgische koning, die in zijn kerstboodschap de huidige crisis vergelijkt met die in de tijd dat hij werd geboren. Hij kan het dus niet echt weten. Maar hij weet wel, dat het huidige populisme (in België) vergelijkbaar is met de opkomst van het nationaalsocialisme in Duitsland toentertijd. Een boodschapper moet op zijn woorden en tellen passen.

Een andere boodschap luidde: er is geen tijd voor crisis. De handen moeten aan de ploeg en aan het bed. Tempo maken. Het werk wordt agressiever: bruggen slaan; geen tijd voor bouwen. Aan de kant; ik kom er aan, ik weet het! Toch is er een regering die elkaar wat gunt. Die boodschappen doet bij elkaar. Afgesproken! Tenminste?  De harde afspraken bieden geen hoopvolle vooruitzichten. De – te verwachten – harde, gure tegenwind maakt stutwerk nu al nodig. Dat helpt niet om vertrouwen op te bouwen; het wordt slaan.

Er is een recente boodschap met een ander perspectief . De Nederlandse koningin wijst – met en na mij (zie het vorige blog) – in haar kerstboodschap op ontaarde vrijheid. “… zonder saamhorigheid kan een individu zich niet ontwikkelen, verschraalt solidariteit en valt de samenleving uiteen.”
Het is geen boodschap voor de crisis of voor na de crisis. Het is een boodschap die de crisis aanpakt en oplost. Samen doen is iets anders dan nivelleren. Samen leven is op bouwen, niet slaan. Misschien hadden de makers van ‘bruggen slaan’ hun voordeel kunnen doen met die kerstboodschap. Daarvoor hadden ze wel bij de koningin op bezoek moeten gaan, maar daar hadden ze geen boodschap aan.